De hond uit laten ,even nog te gaan wandelen.Het weer was gisteravond op dat moment  droog .Het was ’n beetje afgekoeld,maar met ’n jasje aan was het nog aangenaam in de vroege avond.Wel fijn dat het ’s avonds langer licht is want het nodigde me uit om met de hond nog even naar buiten te gaan.

Ik zag een haas in  de wei in het wat hoge gras .Hij maakte daardoor die hoge  capriolen of wel sprongen .Mijn hond heeft een goede speurneus…, volgens mij kreeg hij iets in de gaten…Ook een kat gezien ,mooi zoals  zij in het gras tussen de boterbloemen zat ,heel stiekem, stil en verscholen op wacht…, want ze  was waarschijnlijk op muizenjacht.

Het zijn juist de simpele dingen…, op het juiste moment … die maken ’t …,
als  bijzonder te  mogen ervaren.Het zijn gewone dingen …, toch bijzonder…

Vlak voor de verharde weg waar ik de het zandpad wilde verlaten…, zag ik een rups voor mijn ogen al bengelend in de lucht.Het fascineerde me wel want je zag de draad niet waar hij aan hing.Ik was ’n beetje benieuwd en wilde die rups  eens van dichterbij bekijken.Het leek wel  wat atletiek zoals die rups  van links rechts en boven en omlaag …,ging met behulp van  een klein briesje wind ,daardoor die draad zich liet bewegen.

Ik heb een stokje opgeraapt en die rups heb ik er op laten landen, de hond die opzij stond  die heel even geduldig moest blijven wachten.De rups is toevallig in een schutkleur van dat stokje en later als geheel in de berm gelegd.Heel even ’n klein rups ‘avontuurtje’ in de  vroege avond.Als onverwacht een rups die voor mij plotseling aan een draad waarschijnlijk vanuit een boom  of wel vanuit het niets te voorschijn  leek te komen.Tijdens die rups te  bekijken …,op die stok zag  ik hoe de rups zich verplaatste met  zijn lijfje…. wel speciaal.Het zijn kleine  ‘gewone ‘dingen  die  je onderweg  zo soms ziet…,  dan  toch  besef ik dat  zoiets al mooi kan zijn.Waar je aan voorbij loopt…

Groet Plantster