Stofwolken

ze komen door de droogte
de stof komt mij omhoog
ik doe niet in de hoogte
met een kijkje omhoog
is ‘t  nu geen koekhappen
maar  ’t is stof happen
als een wandelaarster
op een zanderig pad
of op de parkeerplaats
dus hou ik mijn mond dicht
is men voorbij gereden
’n stofwolk naar beneden
nog een stofwolk daarop
is niet zoals het hoort
menigeen…,zich niet eraan stoort

ook honden in het zand
zij weten niet beter
je ziet de stof
het is stoffig weer
het is geen goed weer
om te happen
stofwolken in acht te nemen
geef ze geen acht
ik neem mijzelf in acht
dus hou ik mijn mond maar
neem ’t met een korreltje
is er geen zout…., dan  is  het zand   🙂

Groet Plantster

sproeien en bidden
voor de regen
aldus de krant
voorlopig droog
gortdroge akkers
de aardappelteler
midden in de nacht
ervoor zijn bed uit
voor zijn aardappelen
de sproeiers verzetten
met mega grote haspel
probeert hij ze te redden
wat er bij hem te redden valt
nu op kunstmatige wijze

hier en daar al
oude contouren
de oude kavels
door de droogte
zich lieten zien
zich al aftekende
door neerslagtekort
er is veel regen nodig
’n buitje meer
aldus de boer
dan alleen tegen de stof
het mag wel regenen

 

Groet Plantster

 

hartelijkheid
mijn dagelijkse ronde
ongedwongen
in en met vrijheid
loop ik vrij uit
(ben geen kip hoor)
waarbij ik uitloop
’t hoort bij mij
mijn hond en ik
mijn hond
hoort erbij
is van de partij
als vrijblijvend
buiten zijn
buitengewoon
al onverwachts
met dankbaarheid
is al, als een
een aardigheid

 

zo trof  ik ’n aardige mevrouw
een moment over dit moment
zij  de link van mijn blog wou
ondertussen liet zij doorschemeren
er zou een oude man  zijn gevallen
was gevallen…, op de grond gelegen
en  hij alleen niet overeind kon
maar was zij er voor hem
dit op haar wandelmoment
was  zij in de bres gesprongen

 ook zij liet haar hart spreken
met  ’n mede wandelaarster
zij  dat karwei klaarden
en als vanzelfsprekend
het zegt  wat over haar
op het juiste moment was zij daar

met iets verderop …, zag ik
’n jongen zittend op de bank
met steentjes in de hand
om zijn tijd wat te doden
om verveling te verdrijven
liet zijn hart ook spreken
waarom hij daar net zat
al zat hij daar alleen

’n hart makend  van steen
het sprak hem aan
tot en met verbeelding
spraakmakend moment
hij  zag er bewust iets in…
het hart sprak tot hem
‘t  klopte helemaal
in zijn plaatje
’t paste in  dit praatje