De hazelaar is een van de eerste bloeiers,ze vielen mij op met de trossen.
Hazelaar
Lang voor de bladeren: januari- maart
Mannelijke bloeiwijze: hangende katjes; gegroepeerd op een gemeenschappelijk steeltje in de bladoksels; reeds voor de winter gevormd
Vrouwelijke bloeiwijze: verborgen in kleine, meer bladige knopjes met dieprode stempels die als een kwastje naar buiten steken; in het centrale deel van de bloeiloten (Bron internet)
Waar ik vanmiddag liep zag ik ook dat er takken waren die aan het uitlopen waren.
Het is zo mooi om dit weer gade te slaan en er bij stil te staan
Er staat een nieuw seizoen aan te komen.je ziet het aan een aantal bomen
Het doet mij deugd dat er bij te vertellen,waarvan ik geniet dat voorop te stellen
Wat ik schrijf …,waarover ik schrijf …,dat ik het ben die het geschreven heeft.Ik ben zelf aan het schrijven waarom niet hé …,ik ben mijzelf 🙂
Het schrijven zijn gedachtespinsels die in ongedwongen sfeer te voorschijn komen. Bijvoorbeeld hoe je een wandeling ingaat en wie je mag tegenkomen,’n ontmoeting is al op zich soms een klein feestje …, onderling even een gemoedelijk gesprek.Al iemand te begroeten geeft meerwaarde.Ook zijn er mensen die doen of ze de ander niet zien lopen.Koppie naar beneden,geen gesprek of begroeting,wat kil.De mensen van het heden zijn niet digitaal maar digi-stil
Het is maar net hoe je tegen zoiets aan kijkt als je in de natuur wandelt.Als je ergens bent en over de hoofden moet lopen ,tja dan is het een ander verhaal.Het mooie ervan dat ik bezig was om op huis aan te gaan en er een auto toeterde,dat was die aardige mevr, van vanmiddag en met een enthousiaste zwaai gingen onze wegen uiteen .Het klinkt simpel maar zoiets spreekt mij aan.Het zijn van die kleine onverwachte leuke momenten zoals al even dit ‘toetermoment’.
‘Alle dagen laten je een echo na, het is maar net waarvoor je open staat’
’n Ekster heeft een zwart-wit verenkleed en lange staart.Ze zijn vaak rumoerig. Het is een zwarte vogel met witte buik, witte schoudervlekken en bijna geheel witte handvleugel (zichtbaar in vlucht). Het zwart van het verenkleed is voorzien van een groen, paars of blauwe glanslaag. Hij heeft een donkere snavel en poten.
Toen ik op huis aan ging zag ik deze eksters ,ze waren ijverig om hun voedsel bijeen te scharrelen en telkens van links naar recht te lopen .., eentje vloog in de boom voor de uitkijk.Hoe mooi is het in de natuur en ik mij telkens laat verrassen wat ik onderweg mag tegenkomen.
Het was gisteren zaterdag 4 maart al ’n opmerkelijk aangename temperatuur.Het nodigde uit om naar buiten te gaan en de hond uit te laten.Je zal bijna denken dat ik niks anders doe of te doen heb,behalve de hond uitlaten of te wandelen.Maar dat is telkens tussen de bedrijven door.Wat zo’n wandeling teweeg brengt, wat ’t boeiend maakt is daarin de hond ,mens én natuur.
Natuur inspireert,’n leuke combinatie en de bijkomstigheid om ’t een en ander in de blog te publiceren.
