Waar ik even op bezoek was….
Een huismusje als jonkie
’n klein huismanneke
Ik bemerkte hem alras
gezeten op een dakpan
Ik zag zijn grijs petje
en het zwarte op zijn borst
met grijze wangen
mooi gezeten in zijn verenpak
Het was zijn koppie
dat schattig erboven uit stak

Hij zat op wacht
alsof afgesproken
daar had het van weg
Met zijn kleine stapjes
al trippelend in de goot
wat vooruit en weer terug
of was dit ijsberen?
Opeens
zag hij gelukkig zijn ouder terug
Dit huismusje ’n huismannetje
Superblij als happy end
’t was bijna van hem af te lezen




Groet Plantster