Ik sta even erbij stil
wat het moment ook wil
Ik neem geen loopje
als ik nu zeg
Een gans al gezeten
in het groene van het gras
leek zij dromerig
bijna gelegen
erin verzonken was
Het bewijst…
zij heeft bewezen
zij kreeg erg in mij
en liep statig weg

Zij was niet zo dom
niet zo dom
als het leek
En zette zij het
zoals zij het bekeek
op ’n parmantig loopje
Zoals ik  ernaar keek
leek het wel charmant
Het is maar net
hoe het moment
’t Had er iets van weg
hoe je ’t bekijkt
 had ik haar
voor het nakijken

 

Groet Plantster