*Met klik op foto voor eventuele vergroting

De hond laat mij uit
en ik laat de hond uit
Als dit je al of niet
bekend in de oren klinkt
waarover ik jou
iets laat lezen op mijn blog
Het verrassende eraan…,
ongedwongen
een mogen en niet moeten
’t spontane eraan
met mijzelf ten rade gaan
zal ik links of rechts af slaan
Met waar je bij uitloopt,
bij wie je uitkomt
wat je van te voren
niet had kunnen bedenken
Het valt al of niet ten deel
hoe ’n moment
zich ervoor ontleent

Ook viel mij de rozen
in grote getale op
Met respect ze te bespreken
zij lagen gedenkwaardig
op wel een speciale plek
met gegronde redenen
Niet wetend dat ik even later
iets verder op
nog een schattig hondje
zou mogen fotograferen
die de naam Roos droeg
hoe bijzonder dan hé

Het was in de eerste instantie
mijn bedoeling
om een handschoen
te willen fotograferen
die op de weg er als verloren bij lag
Het lag daar stil
ondanks de drukte op de weg
Juist toen ik een foto wilde maken
kwam er een bus aangereden
Met de zwaartekracht van wielen
het gewicht over de handschoen
met de veerkracht van het materiaal
terwijl het voorval geschiedde
wat ik erin zag ja ’t was een stilleven

Er viel mij nog een sprinkhaan op
met enig betekenis…
hoe zij haar pogingen ondernam
zoals ik het bekeek,
niet wetend waar zij terecht zou komen
Zij kon alle kanten op gaan
zoals ook deze wandeling
verrassend verliep 😀
Er stopte opeens
’n vriendelijk ogende vrouw,
gezeten in een scootmobiel
die aan mij voorbij kwam
Met de vraag
wat ik aan het fotograferen was
Zij was op paddenstoelen jacht
aldus betreffende dame
met belangstelling fotografie
Het mondde uit
tot ’n gezellig onderonsje
over en weer – de fotografie

Deze wandeling
met in het onverwachte
een ontmoeten niet moeten
had wat weg van ’n puzzel
er waren stukjes bij
die op hun plek vielen
Met wat mij opviel
wat mij beviel
Met de hond naast mij
al daarvan nu blij
Met ook ’t waarderen
waarvan genoten
en zelfs er van te leren
’n Mooie puzzel gelegd
heb hiermee
’t bovenstaande gezegd…



Groet Plantster