Terwijl je de uitlaatronde deed,
voelde ik de warmte van mijn hond,
al snuffelend en tevreden 
ook dat
krijgt een plekje in dit herfstverslagje.
Ogenschijnlijk kleine, gewone momenten,
waarvan je deel mag zijn.

Je merkte 
hoe aangenaam de temperatuur was
voor de tijd van het jaar.
Het blad dat telkens je aandacht trekt,
lijkt je iets te willen vertellen.
De ene valt snel,
de ander dwarrelt langzaam omlaag.

Ook zag ik vele lariksnaalden liggen,
die vaak over het hoofd worden gezien.
Bij elkaar leken ze een stekelig tapijt,
en toch breng ik 
het even onder de aandacht, 
want ook zij horen erbij.
De natuur laat niets achter zonder reden...

Het was een gewone ochtend,
maar alles bij elkaar,
nu de herfst van zich laat spreken,
oog te hebben voor die kleine dingen,
de nuances van dit seizoen,
en gewoon buiten (te) zijn.


Groet Plantster