Verwondering voor het alledaagse 
kleine momenten, beelden en indrukken
Waar deze blog over gaat,
langs het pad van de dag
weet ik vaak pas als ik eraan begin.
Meestal neem ik mijn camera mee
of soms gewoon mijn blik
en laat ik de beelden op me afkomen.

Foto 1.De kat keek met die typische,
lieflijke blik omhoog,
alsof ze wist dat ze vastgelegd zou worden.
Een moment van contact, zonder woorden.
Foto 2.Dan nog iets onverwachts:
een paar haren langs het pad.
Ik vermoed dat ze van een das waren.
Het zette me aan het denken
waar zou hij nu zijn?
Welke paden bewandelt hij terwijl wij slapen?
Foto 3.Verderop bloeide nog 'n palmlelie.
De yucca in haar spitse vorm 
alsof ze zei: “Ik ben er nog.”
Een laatste bloei, scherp en elegant.
Foto 4.Tijdens het uitlaten van de hond,
viel mijn oog op een boomrest.
Hij stond daar in het licht van de zon,
en het was alsof hij me iets wilde vertellen.
“Geniet nog even,” leek hij te fluisteren,
“nu het nog kan.” 
De herfst gaat immers voorbij.
Foto 5.Aan een draad 
hing een veertje.
Heel klein  als een herinnering.
Kwetsbaar, ja,
maar ook mooi in zijn eenvoud.
Niet alles hoeft groots te zijn om waarde te hebben.
Foto 6.Tot besluit: een meeuw.
Ze zat daar, onverschrokken.
Ze vloog niet weg toen ik dichterbij kwam,
maar keek terug.
Alsof ook zij wilde zeggen:
“Kijk maar. Neem me maar op.” Dus dat deed ik.

Groet Plantster