Gisteren was het een druilerige novemberdag met ook tussendoor die miezerige regen als bijna niet voelend .Met sommige takken waaraan zichtbaar de regen druppels hingen en wachtend op hun moment dat ze er af vielen .Op die smalle paadjes met zorg over mijn camera ,daarom de paraplu bij de hand te houden.De paraplu in één hand…, de andere hand  voor de lijn waaraan de hond liep én met het fototoestel om mijn hals.Tijdens het uitlaten van de hond hield ik mij uitlatend bezig ,om me droog door dit weertype te loodsen.

Op deze grijze dag viel mij op, dat ergens iets in de berm  gedumpt was waar ik aan voorbij liep.Met wat er zoal lag op het eerste oog met vluchtige blik en het niet voor te stellen is met welke achterliggende reden, waarom men zoiets in de natuur kan achterlaten,bijna onbegrijpelijk!Natuurlijk het niet bij hun eigen deur  gedeponeerd ,anders zou het hier niet gelegen hebben, zoals in dit geval  maar het gewoonweg niet op die plek  thuishoorde.

Het is elke dag wisselvallig weer…, met weer afwisselende indrukken of het willen benadrukken.Op deze grijze middag dat  ik gemoedereerd op een heerlijke rustige weg  liep, en plotseling iemand met haar auto  eraan kwam rijden.Daar gewoonlijk bijna geen auto  aan ten pas komt naar mijn weten, ging ik nu dus wat verder in de berm met de hond , ook degene daarmee tegemoet willen komen…,om  zo haar vrij baan te kunnen geven. Die mevrouw lachte opmerkelijk naar mij…, opeens leek deze druiligere middag…,bij wijze van  heel even iets minder grijs …, als je zoiets welgemeend  ziet en in je op te mogen nemen.

Wat later zag ik nog  ergens ’n schaap in ’n weiland ,net mooi  tussen twee boomstammen te zien met  nieuwsgierige blikken.Hij of zij keek zijn ogen uit en zal gedacht hebben:” wie  hebben we daar” met dit miezerige weer van vandaag.Haha.De middag verliep en liep  ten einde, is  inmiddels verlopen,waar ik liep…, er graag te mogen lopen.

 

Groet Plantster