Tussen verval en verlangen




Een oud huis, een oude schuur  
ademt iets uit van vroeger
‘t Heeft zijn tijd gekend…
met verweerd hout, gebroken ramen
wel of niet een happy end
Je passeert het, en toch blijft het hangen,
alsof het fluistert: “Weet je nog?”

Wat behouden we?
en wat mag verdwijnen
En al lijkt het zinloos om te bewaren,
soms leeft het meeste in wat verdween.
‘t Hangt ervan af waar je naar verlangt,
maar wat verdwijnt,
zegt je  óók iets
hoe we er mee omgaan
Is het een opknappertje
dan niet altijd ‘n afknappertje
Niet alles hoeft te blijven staan,
Soms is iets al losgelaten voordat het valt.
Soms leeft het voort in wat je ervan maakt.

Groet Plantster

3 gedachtes over “Tussen verval en verlangen

Plaats een reactie