Onlangs in het namiddagzonnetjewat me opviel... De mais was gedorsten op het eerste oog een veld met stoppels'n kaalslag Opeens onder ogen een vergeten kolfmet een slakWat ik erover zegHij had gelukzijn honger gestild't lag gewoon voor het oprapenWat ik benadrukzijn dag kon niet meer stukde mijne ook niet :Den het achter mij lietGroet Plantster