Fotocollage van platbuik libelle, die er zo mooi bij zat en me niet in de gaten had. Mijn dag kon niet meer stuk ,dit behoort tot ’n klein geluk .

Niets is leuker dan bij iets moois uit te lopen
Het kan al zo zijn als je niet vermoedend
naar buiten gaat en daar je iets ziet
zoals een blauwe libelle
met ’n brede achterlijf
fors van formaat op een struik
Hoe mooi hij daarop telkens
terug te komen
Hij zat er om zich op te warmen
en gelijke tijd had het er van weg
alsof op de uitkijk
Wel verrassend
om deze platbuik libelle te hebben zien
die ik hier nog niet eerder heb waargenomen

Ondanks coronatijd een plat buik
en geen corona buikje 😀
Wat me ook nog opviel
zoals ik deze platbuik gadesloeg
met wetenschappelijke naam: Libellula depressa 
zag deze gelukkig er niet depressief uit



Groet Plantster

De Platbuik is een forse libel,
die extra groot oogt
vanwege zijn zeer brede achterlijf.
Zowel voorvleugel als achtervleugel
hebben aan de basis een donkere vlek.
De aders in de donkere vlekken zijn opvallend geel.
Het achterlijf van het mannetje is na het uit sluipen oranje
en na verloop van tijd
wordt het achterlijf geheel blauw.
Bij vrouwtjes is het achterlijf
na het uit sluipen vergelijkbaar
met mannetjes: oranje
maar bij uitgekleurde vrouwtjes
is het oranje verkleurd naar bruin.

Jonge Platbuiken vliegen weg van het water
en zijn soms
in grote dichtheden te vinden
langs bosranden en houtwallen.
Geslachtsrijpe mannetjes keren terug naar het water
waar ze veelvuldig boven het water patrouilleren.
Ze zijn meestal te vinden
bij stilstaande en zwak stromende wateren
die zich in een pioniersstadium bevinden
zoals poelen, vijvers, sloten, etc.
Uit sluipen gebeurt van eind april tot begin september
met een piek in de tweede helft van mei en de eerste helft van juni. 
De larvenhuidjes kunnen
tot meer dan tien meter
van het water gevonden worden,
zeker wanneer er geen
of nauwelijks voldoende vegetatie
of andere uit sluip substraten aanwezig zijn.
Tussen de patrouillevluchten door
gaan ze vaak op een vaste uitkijkplaats in de oever zitten,
zoals een uitstekende tak.
Andere mannetjes worden fanatiek verjaagd,
terwijl met vrouwtjes direct in de lucht wordt gepaard.
Vrouwtjes zetten klompjes eitjes af
door vliegend het achterlijf ritmisch in water te dopen.
Meestal
wordt ze hierbij bewaakt door het mannetje,
dat vlak bij haar blijft vliegen
en andere mannetjes op een afstand houdt.
Ze zijn zeer mobiel en
kunnen nieuwe wateren
snel vinden waarna ze ook snel koloniseren

Info zie: De Vlinderstichtinghttps://www.vlinderstichting.nl › Libellen