Het was ’t geluid van ’t roodborstje
dat  me nieuwsgierig maakte
Terwijl ik langzaam liep
zocht ik naar
zijn opvallende verschijning
hierbij  zijn zwarte oogjes
Hij liet zich opmerken
met  een zien en horen
tussen kale takken door
In de  struik  verscholen,
als fotomoment
m’n hart gestolen
‘t  Is  en blijft verrassend
als je er bij uit mag lopen
Daarna waagde hij zich eraan,
’t roodborstje koos ervoor
al hippend,
in aantal van kleine sprongetjes
er vandoor gegaan

Groet Plantster